El işi çömlek deyince aklımıza hemen Menemen geliyor. Hadi biraz daha uzakta Karacasu veya Nevşehir deriz. Ancak Salihli Demirci yolunda dağın eteklerine saklanmış Demirköprü baraj gölü manzaralı bu güzel Gökeyüp köyü de istinasız her evde bu işin yapıldığı şirin mi şirin bir köyümüz.
Önce Turgutlu’yu geçiverip Derbent yol kenarı kahvesinde verilen kahvaltı molası arkasından Sart (Sardes) antik kentinde fotoğraf molası ısınma turumuz oldu. Kuruluşu M.Ö. 1300 yıllarına uzanan ve Lidya uygarlığına başkent olmuş şehir, ilk paranın basılıp kullanılmasıyla ünlüdür. Akropol ve Gymnasium fotoğraf turu ardından kısa bir roman mahallesi ziyareti ve Salihli’nin olmazsa olmazı odun köftesi ile öğle yemeği ziyafeti. Tekrar yola koyulma vakti…
Salihli’den çıkınca önce Adala, arkasından Demirköprü barajı arkamızda kalırken “GökeyüpKöyü’ne Hoşgeldiniz” levhasında çilek tarlaları arasından otobüsümüzün sesi, köye doğru tırmanışa geçtiğimizin haberini veriyordu. Kısa bir tırmanıştan sonra köyün meydanı diyebileceğimiz kahvenin ve okulun arasındaki küçük bir düzlükte durduk. Kahvedeki amcaların meraklı bakışları arasında inip yanlarına gittiğimizde sıcak bir karşılama ile hal hatır sormalar arasında çaylar ardı ardına gelmeye başladı. Tabii kahvecinin yüzünü kaplayan mutluluktan da bahsetmeden geçemeyiz. Öyle ya, kahveye bereket yağmıştı !
Fotoğraf için hareketlenmeye başladığımızda çömlek yapılan evleri tarif ederek yol gösteren bir mihmandarımız oldu. Bir taraftan fotoğraf çekerken diğer taraftan da köy sakinlerinin hayat hikâyelerini dinliyorduk. Çömlek için toprağı nereden aldıkları, nasıl yaptıkları ve nerelere sattıklarını açık kalplilikle anlattılar. Fırından yeni çıkardıkları mis kokulu köy ekmeklerini paylaştılar. Çocuklar neşe içinde etrafımızda koşuşturdular. Fotoğraflarımıza sevinçleri ve dertleri de ortak oldu.
İstisnasız köylülerin hepsi mavi gözlüydü. Merak edip sorduğumuzda “göçmeniz” diye açıkladılar. Ancak yığma taş evleriyle, mavi pencere pervazlarıyla köyün adı da maviydi. Bu da köye mistik hava katıyordu.
Ayrılık hüzünlü olur. Köyü arkamızda bıraktığımızda çektiğimiz fotoğraflarla tekrar gelip sergi açmak üzere aramızda fikir birliği oluşması hatta nasıl bir sergi olacağı planının da konuşulmaya başlaması sevindiriciydi.
Ha unutmadan, eğer çömlek alırken dokunduğunuzda bir sıcaklık, içine baktığınızda bir ışıltı hissederseniz o çömlek kesinlikle Gökeyüpköyünden gelmiştir.